هیدروکسید منیزیم شیمیایی (Mg ((OH) 2)) در صنعت به عنوان یک مهار کننده شعله استفاده می شود. بیشتر هیدروکسید منیزیم مورد استفاده در صنعت به صورت شیمیایی سنتز می شود. مانند هیدروکسید آلومینیوم،هیدروکسید منیزیم جامد دارای خواص ضد دود و ضد شعله استاین خاصیت به تجزیه اندوترمیک آن در ۳۳۲ درجه سانتیگراد (630 درجه فارنهایت) نسبت داده می شود:

Mg ((OH) 2→MgO+H 2 O

گرمای جذب شده توسط واکنش با تاخیر در اشتعال مواد درگیر، آتش را به تاخیر می اندازد. آب آزاد شده گاز قابل اشتعال را رقیق می کند.کاربردهای رایج هیدروکسید منیزیم به عنوان مهار کننده شعله شامل افزودنی در عایق کابل است، پلاستیک های عایق بندی، پوشش سقف و پوشش های ضد شعله مختلف

مواد کامپوزیت تقویت شده با فیبر ضدآتش مواد نساجی ضدآتش بروشور مواد معدنی پرکننده ضدآتش

هیدروکسیدها یا کربناتها که پس از دمای تجزیه پلیمر تجزیه می شوند، برای خاموش کردن آتش بسیار کم هستند، زیرا آتش در این زمان به خوبی گسترش یافته است.بنابراین دمای تجزیه اندوترمیک 400 درجه سانتیگراد یا کمتر دمایی است که امروزه به طور معمول استفاده می شودهیدروکسید فلزی به خوبی اکثر استانداردهای ایمنی آتش که در آغاز این بخش ذکر شده است را برآورده می کند، به استثنای یکپارچگی ساختاری در شرایط آتش،و در برخی موارد ممکن است کمبود در کاهش انتشار گرما داشته باشندآنها کل مقدار سوخت موجود برای احتراق را با گاز های غیر قابل احتراق رقیق می کنند، که به طور کلی میزان انتشار دود را پایین نگه می دارد.و بنابراین اغلب برای رفع کمبود های انتشار دود پلیمرهای خاص در حالی که سایر جنبه های بازدارنده شعله را حفظ می کنند استفاده می شودبا این حال، آنها پنجره ای محدود از استفاده در هنگام آتش دارند. اگر یک پلیمر حاوی این پرکننده ها به طور مداوم گرم شود، پس از مصرف پرکننده،آنچه باقی می ماند، می سوزد، انگار که هیچ ضد شعله ای وجود نداشته باشد.، بنابراین در برخی از آتش سوزی های با جریان حرارت بالا، پرکننده های معدنی تنها در مراحل اولیه آتش موثر هستند و سپس هیچ کاری برای کاهش انتشار گرما در اواخر آتش انجام نمی دهند.چنین بارگذاری بالای فیلر را نمی توان تحمل کرد، زیرا این امر خواص مکانیکی ماده را که ممکن است بارگذاری فیبر بالایی داشته باشد، به خطر می اندازد.علاوه بر این، اگر اندازه ذرات اولیه پرکننده معدنی بیش از حد بزرگ باشد، مهار کننده شعله ممکن است خارج شود و تولید را در طول فرآیندهایی مانند قالب گذاری انتقال رزین دشوار کند.بنابراین، پرکننده های معدنی به تنهایی در PMC استفاده نمی شوند، بلکه در ترکیب با دیگر مهار کننده های شعله استفاده می شوند.یکی دیگر از معایب پرکننده های معدنی این است که سطح پر کردن بالا معمولاً برای به دست آوردن خواص قابل رضایت بازدارنده شعله در آزمایشات قانونی مورد نیاز است..

به عنوان مثال، در کاربردهای سیم و کابل، استفاده از پرکننده های معدنی 60٪ در وزن 80٪ در مواد پوشش برای عبور از آزمایشات گسترش شعله غیر معمول نیست.۴۹۵۱ برای رفع کمبودهای عملکرد آتشآنها به طور معمول برای حل مشکلات انتشار دود و پاسخگویی به استانداردهای اولیه گسترش شعله / قابل اشتعال استفاده می شوند.

پرکننده های معدنی معمولی که در حال حاضر استفاده می شوند عبارتند از:

هیدروکسید منیزیم (Mg ((OH) 2) ، همچنین بروسیت نامیده می شود. دمای آب تخلیه: 320 ° C.

•

هیدروکسید آلومینیوم (Al ((OH) 3 یا Al 2 O 3·3H 2 O). همچنین به عنوان تری هیدرات آلومینا شناخته می شود. دمای آب تخلیه: 180 ° C.

•

بوهمیت (AlOOH) دمای آب تخلیه 320-400°C

•

هیدرومگنیزیت (3MgCO 3·Mg ((OH) 2·3H 2 O) ، محدوده دمای آزاد شدن آب و CO2 220~240°C (از آب آزاد می شود) و 320~350°C (از CO2 آزاد می شود) است.